Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, është paraqitur në televizion plot 141 herë gjatë 90 ditëve të para të vitit 2025, ndërsa vetëm në muajin mars – i cili ka 31 ditë – ai është shfaqur 61 herë në ekran. Në këtë situatë disa media anti qeveritare shtrojn pyetjen legjitime: A janë këto paraqitje të shpeshta vërtet të rëndësishme për qytetarët dhe a sjellin ato ndonjë lajm domethënës?
Sipas të dhënave të portalit Istinomer, Vuçiq gjatë gjithë vitit të kaluar është paraqitur në TV 322 herë, ndërsa këtë vit, në vetëm tre muaj, ka arritur gati gjysmën e këtij numri.
„Skena mediatike është e mbushur me deklarata dhe paraqitje të presidentit Vuçiq. Shpesh ndodh që disa nga intervistat e tij të transmetohen njëkohësisht në disa televizione, përfshirë ato me mbulim kombëtar“, thotë Milena Popoviq, redaktore e Istinomer-it, për gazetën Danas.
Veç përfshirjes së tij të rregullt në televizion, mediat kryesore përdorin edhe postimet e tij në rrjete sociale si burim për krijimin e lajmeve, ballinave dhe kronikave televizive.
Popoviq thotë se Vuçiq prej vitesh është burimi kryesor për informacione në mediat serbe, dhe se kjo praktikë është bërë edhe më intensive muajt e fundit, sidomos pasi studentët e opozitës i bënë publikut me dije se presidenti shpesh flet për tema për të cilat nuk është kompetent.
„Duket se Vuçiq dhe mediat po bëjnë përpjekje të mëdha që me zë të lartë të mohojnë këtë realitet“, shton ajo.
A ka përmbajtje të re apo vetëm përsëritje?
Një nga pyetjet kryesore që ngrihet është: A thotë diçka të re presidenti në këto paraqitje të shpeshta, apo thjesht përsërit narrativat e zakonshme?
„Istinomer i ndjek nga afër paraqitjet dhe deklaratat e Vuçiqit, i verifikon informacionet dhe i analizon, siç bën edhe me politikanë të tjerë“, thotë Popoviq.
Sipas saj, megjithëse janë analizuar shumë deklarata të Vuçiqit për paga, pensione, projekte infrastrukturore e papunësi, shpesh faktet humbasin në mes të manipulimeve, etiketimeve dhe kërcënimeve.
„Kemi të bëjmë me manipulim të vazhdueshëm – etiketim të kundërshtarëve politikë, keqpërdorim të fakteve, frikësim të qytetarëve me ‘skenarë të errët’ dhe përsëritje të narrativave si ‘spiunë të huaj’, ‘revolucione me ngjyra’, apo ‘jeta më e mirë ndonjëherë’, thotë Popoviq.
Rreziku i propagandës dhe targetimit personal
Ajo ngre shqetësim edhe për etikën e këtyre paraqitjeve, sidomos kur presidenti sulmon emra konkretë në publik.
„Presidenti dhe zyrtarë të tjerë që ndjekin narrativat e tij shpesh e përdorin hapësirën mediatike për të thelluar ndarjet mes qytetarëve. Veçanërisht problematike janë fushatat që zhvillohen kundër studentëve, profesorëve, aktivistëve dhe gazetarëve në mediat me mbulim kombëtar“, thekson ajo.
Popoviq paralajmëron se kjo atmosferë mund të sjellë pasoja të rënda, duke krijuar ndjesinë se dhuna fizike është zgjidhje legjitime ndaj kundërshtarëve politikë.
Ajo kujton edhe sulmin ndaj dekanes së Fakultetit Filozofik në Nish, që ndodhi pas muajsh të tërë targetimi – ku, sipas saj, vetë presidenti kishte rolin kryesor në nxitjen e kësaj narrative.
Koment i gazetarit Branko Çeçen
Gazetari Branko Çeçen e përshkruan situatën si një shembull klasik të kontrollit autokratik mbi mediat.
„Ky kontroll diktatorial shumëvjeçar mbi mediat na tregon se si do të sillet Vuçiq kur t’i afrohet fundi i pushtetit“, thotë ai.
Sipas Çeçenit, paraqitjet e presidentit duken si “monodrama infantile”, por në fakt janë një përpjekje e dëshpëruar për të mbajtur gjallë kultin e tij personal.
„Edhe kur thotë gjëra pa logjikë, ka ende njerëz që i besojnë pa kushte. Dhe për t’u justifikuar për krizat e njëpasnjëshme – shfaqet në televizion 141 herë“, shton ai.
Çeçen thotë se në këtë ritëm, Vuçiq do të përfundojë si një figurë që jeton brenda studios televizive.
„Në fund, do të bëhet si Dragan J. Vuçiqeviq – ulur përherë në ndonjë studio, duke ‘shuar zjarre’ në kohë reale, derisa t’i mbarojnë forcat“, përfundon ai.
Vuçiq kohët e fundit është ankuar se vetëm TV Pink, Informer dhe Happy TV i japin hapësirë për t’u shprehur. Çeçen këtë e sheh si absurde.
„Këto ankesa duken si iluzioni se ai do ta rikthejë besimin e qytetarëve nëse do të mund të jetë në ekran 24/7 – gjë që pothuajse është e vërtetë, sepse nuk ka moment në ditë kur ai të mos jetë në ndonjë kanal televiziv“, thotë Çeçen.
Sipas tij, kjo strategji e rrezikshme polarizon edhe më shumë shoqërinë dhe pengon qasjen racionale ndaj realitetit.
„Nëse kjo nuk i mjafton, atëherë ka nevojë për ndihmë mjekësore – si ai, ashtu edhe ndjekësit e tij, përfundon ai.