“Kryeministri i Shqipërisë e ka pranuar se vendi i tij ka të ardhme vetëm në BE. Homologu i tij serb, nga ana tjetër, e bën të qartë se busulla e tij tregon nga e kaluara. Bashkimi Evropian duhet të nxjerrë përfundimet e duhura nga kjo”. Kështu shkruan gazeta austriake Die Presse në kryeartikullin e saj të publikuar sot, që i kushtohet “dilemës” nëse BE duhet t`i japë përparësi Ramës (Shqipërisë) apo Vuçiqit (Serbisë), për pranim në gjirin e saj, transmeton albinfo.ch. Me këtë rast, “busolla” e gazetës tregon qartë se shansi duhet t`i jepet Shqipërisë dhe jo Serbisë, presidenti i së cilës, siç theksohet në artikull, ka synime të qarta proruse dhe vetëm nga nevoja tregon afërsi me BE-në.
“Nuk është e thënë të gjunjëzohesh para Giorgia Melonit. Por nëse kjo i shërben të mirës së kombit të tij, Edi Rama e përsërit këtë gjest pa hezitim. Në samitin e Komunitetit Politik Evropian në Tiranë dhjetë ditë më parë, ai e përshëndeti kryeministren italiane në këtë mënyrë teatrale”, skruan më tutje Die Presse. Dikush mund ta konsiderojë këtë si një absurditet protokollar. Por ka një llogaritje të qartë mbi këtij autoinskenimi që bën kreu i shtetit shqiptar. Rama dëshiron t’u kujtojë përfaqësuesve të BE-së në çdo rast se cili është qëllimi i tij dhe çfarë i kanë premtuar ata: domethënë, pranimin e Shqipërisë në BE.
Prandaj dhe vjen gjunjëzimi para Melonit. Apo logoja e yllit të Komunitetit Politik Evropian, të cilën Rama e mbante në atletet e tij të bardha në samitin në Tiranë. Apo shakatë me dy tehe që ai i përgatit me kujdes dhe i nxjerr “nga mëngët” në pothuajse çdo konferencë ndërkombëtare për shtyp.
Krahas elementëve të tillë të spektaklit, Rama merr edhe vendime strategjike. Gatishmëria për të lejuar Italinë të ndërtonte dhe të operonte kampe të mbyllura deportimi (në Shqipëri) sigurisht që nuk ishte e lehtë për t’u arritur nga një perspektivë politike e brendshme. Por ai ka ndërtuar një kapital të madh politik midis evropianëve, të cilët mezi presin vende të treta të gatshme t’ua japin me nënkontraktim të paktën një pjesë të problemit të tyre të imigracionit të parregullt, transmeton albinfo.ch gazetë austriake. Për më tepër, nuk është rastësi që pas Natolin-it pranë Varshavës, kampusi i dytë i jashtëm i shkollës elitare të Unionit, Collège d’Europe, me seli në Bruges, është hapur tani në Tiranë.
Rama e ka pranuar se mund të bëhet një lojtar kyç politik në BE. Aleksandar Vuçiç pozicionohet krejt ndryshe nga Rama. Presidenti serb e bën të qartë se e sheh marrëdhënien e tij me Bashkimin si thjesht oportuniste. Ish-ministri i propagandës i kriminelit të luftës gjenocidal Slobodan Millosheviq e di se reformat shtetërore që do të kërkonte pranimi i Serbisë në BE do të nënkuptonin fundin e pushtetit të tij (dhe ndoshta edhe të lirisë së tij personale).
Kjo është arsyeja pse ai i pretendon botës së jashtme se dëshiron ta shohë vendin e tij në BE, ndërsa mediat që ai kontrollon angazhohen në propagandën më të ligë anti-BE dhe ai udhëton në Moskë për një lloj tjetër gjunjëzimi. Muajt e demonstratave studentore kundër regjimit të tij janë një shkëndijë shprese për të gjithë ata që kujdesen për një Serbi të begatë. Është për të ardhur keq që udhëheqësve të BE-së u mungon guximi për t’i mbështetur hapur këta të rinj.
Rama apo Vuçiç? Dy politikanët më të fuqishëm në Ballkanin Perëndimor ofrojnë modele qartësisht të dallueshme për të ardhmen e këtij rajoni. Fitorja e të parit mbi të dytin duhet të ndiqet me më shumë vendosmëri nga udhëheqësit në Bruksel dhe kancelaritë kombëtare.